ناکارآمدی سیستم حمل و نقل عمومی مونترال موجب ترغیب مردم به استفاده از خودروی شخصی می‌شود
تاخیر یا لغو سفر اتوبوسهای درون شهری مونترال باعث شده بسیاری از استفاده کنندگان سیستم حمل و نقل عمومی STM، این روزها در سرما بمانند و یا دیرتر به قرارهای کاری یا دوستانه خود برسند.
به نوشته‌ی وب سایت Montrealgazette، خانم Julie Nadler که ساکن منطقه Lachine در مونترال است، با نیم ساعت رانندگی به مرکز شهر می‌رسد ولی به خاطر مسائل زیست محیطی ترجیح می‌دهد که از اتوبوس استفاده کند. اما او مجبور است به دلیل غیر قابل اطمینان بودن خدمات اتوبوسرانی مونترال، یک برنامه زمان بندی دو ساعته برای سفر درون شهری خود در نظر بگیرد.
اخیرا نظر خانم Nadler مانند بسیاری از ساکنان مونترال در این باره، مورد تردید قرار گرفته است. او که مثل هر روز به موقع از منزلش خارج شد تا با اتوبوس به دانشگاه برود، با لغو پشتِ سر هم اتوبوس‌ها مواجه شد. او در سرمای خیابان سرگردان شد و نگران این بود که به موقع برای تدریس کلاس یوگا در وقت نهار (که دو بار در هفته برای کارکنان و دانشجویان دانشگاه مک گیل ارائه می دهد) نرسد.
Nadler تنها یکی از هزاران کاربر اتوبوسی است که نارضایتی خود از سیستم حمل و نقل اتوبوسرانی مونترال را، طی نامه‌هایی به سردبیران نشریات ارسال کرده و نظرات خود را در زیر مقالات جدید درباره مشکلات سیستم حمل و نقل عمومی نوشته‌اند. به نظر می‌رسد در حالی که خانم Nadler همچنان به استفاده از اتوبوس ادامه می‌دهد، بسیاری از مونترالی‌‌ها به دنبال روش‌های جایگزین هستند: گزارش اخیر Montreal Gazette نشان می‌دهد که میزان استفاده از اتوبوسهای درون شهری در یک دوره پنج ساله، ۱۳ درصد کاهش یافته است.
Nadler می‌داند که سفرهای درون شهری با اتوبوس به زمان بیشتری نیاز دارد، ولی این انتظار را ندارد که سفرش به مرکز شهر بیشتر از دو ساعتی که او در نظر گرفته طول بکشد. ولی همانطور که بیان شد این اتفاق اخیرا برای او رخ داد. او در این باره می گوید:«طوفان برف بود و هیچ اتوبوسی نمی‌آمد. بنابراین مجبور شدم با دانشگاه تماس بگیرم و بگویم که به موقع به کلاس درس نخواهم رسید.»
ماه گذشته نیز وقتی با گذشت دو نوبت زمان‌بندی شده خبری از اتوبوس سریع السیر ۴۹۶ که همیشه برای رفتن به ایستگاه متروی Lionel-Groulx از آن استفاده می‌کرد نشد، او به مدت نیم ساعت در سرما منتظر ماند. در نهایت مجبور شد سوار اتوبوس ۱۹۵ بشود تا به ایستگاه Angrignon برود.
وی می‌گوید:«این اتفاق چندین بار برای من تکرار شده و بسیار استرس زا است، زیرا من در زمان خاصی تدریس دارم و باید به موقع به آن‌جا برسم. مشکل فقط در سرما ماندن نیست؛ بلکه اضطراب و نگرانی درباره‌ی این است که آیا به موقع به مقصد می‌رسم یا نه.»
خانم Nadler که از دهه ۱۹۶۰ تا کنون از اتوبوسهای مونترال استفاده می‌کند، می‌گوید انتظار دارد خدمات حمل و نقل بهتر از این باشد. او می‌گوید:«چیزی که من را ناراحت می‌کند این است که ما به خودمان سختی می دهیم تا برای مسائل زیست محیطی، خودروی شخصی خود را به هرجایی نبریم. ما دوست داریم به سیستم حمل ونقل عمومی متکی باشیم، اما سرویس عمومی همیشه خوب نیست. ما به اندازه کافی برای دریافت این خدمات پول پرداخت می‌کنیم و به نظر من این سیستم‌ها باید از این بهتر باشند.»
با توجه به تعداد اتوبوس‌‌هایی که روزانه خراب می‌شوند، اتوبوس‌‌هایی که بیش از یک بار در روز سوختشان تمام می‌شود و همچنین با در نظر گرفتن اینکه ۳ اتوبوس از هر ۱۰ اتوبوس برای تعمیر و بازبینی در پارکینگ هستند، به نظر می‌رسد اتوبوسهای شهری در میان یک بحران جدی تعمیر و نگهداری قرار داشته باشد.
در حقیقت، میزان انباشت اتوبوسهای در حال تعمیر شرکت STM به قدری زیاد شده است که این شرکت در بسیاری از روزهای ماه گذشته، قادر به تامین تعداد اتوبوس کافی برای پوشش ساعات شلوغی صبح طبق برنامه زمان بندی شده نبوده است. درحالی که این شرکت شیوه‌ی فشار اتحادیه را مورد سرزنش قرار می‌دهد، ولی همچنان از سال ۲۰۱۲ به بعد اوضاع به طور پیوسته بدتر شده است.
بسیاری از ساکنان مونترال می‌‌گویند که تجربه تلخ اتوبوس سواری باعث شده است تا تصمیم آن‌ها در این باره عوض شود و دوباره از ماشین شخصی استفاده کنند. یکی از این افراد به نام Coralie Dufresne که ساکن جزیره‌ای در غرب است می‌گوید:«اتوبوس سواری مزایای چندانی برای من نداشت. ولی شاید اگر قیمت بنزین به ده دلار در لیتر برسد، دوباره استفاده از آن را بررسی کنم.»
