طرح پیشنهادی برای مهاجرت به انتاریوی شمالی
خبرها نشان می‌دهند که رئیس یکی از سازمان‌های اصلی که بر ایجاد طرح مهاجرتی برای مناطق شمالی انتاریو اصرار دارد، جزییات جدیدی در مورد این برنامه ارائه کرده است. چارلز کرتول رئیس و مدیرعامل اجرایی موسسه‌ی Northern Policy Institute) )چند مسئله‌ی مهم را مطرح کرده که طبق گفته‌ی او طرح مهاجرتی باید آن‌ها را بررسی کند. ابتدا او باور دارد که طرح نشان می‌دهد که نیازهای نیروی کار در جوامع کوچک تر و روستایی با نیازهای نیروی کار در مراکز شهری متفاوت است.
او در ادامه بیان کرد:« همکاران من در موسسه‌ی Northern Policy Institute)) بر اساس چند آگهی شغلی دریافته‌اند که از هر ۱۰ شغل مورد نیاز در مناطق شمالی انتاریو ۷ شغل نیازمند مهارت‌های متوسطی است که در رتبه‌بندی ملی مشاغل کد C یا D دارند. گفتنی است سیستم رتبه‌بندی ملی مشاغل کانادا یا NOC بیش از ۳۰۰۰۰ شغل را بر اساس سطح و نوع مهارت دسته‌بندی می‌کند. مشاغلی که در سطح مهارتی C یا D هستند شامل مشاغل تولیدی، فروش، خدمات و برخی از مشاغل دستیاری و کارمندی می‌شوند که نیازمند مهارت متوسط یا پایینتر هستند.»
کرتول گفته است که طرح مهاجرتی باید به این واقعیت نیز توجه کند که نیازهای نیروی کار در انتاریوی شمالی ممکن است در هر جامعه متفاوت باشد. برای مثال برخی از جوامع این منطقه نیازمند رانندگان کامیون هستند و برخی دیگر به کارکنان بخش توریسم، نیروهای ماهر و نیروهای پشتیبانی امور دفتری نیاز دارند. « به همین صورت، برنامه‌ی طرح باید به طیف گسترده‌ای از نیروی کار خارجی اجازه ی کار کردن بدهد و در عین حال مانع از دسته بندی‌های شغلی خاص شود.»
انتاریوی شمالی سالانه پذیرای ۱۵۰۰ مهاجر جدید است.
کرتول همچنین در مورد اینکه طرح مد نظر سالانه تا چه تعداد می‌تواند پذیرای مهاجر باشد گفته است که:«مناطق گوناگونی که انتاریوی شمالی را تشکیل می‌دهند هرسال نیازمند حداقل ۱۵۰۰ مهاجر جدید در رده‌های سنی مختلف از زیر ۱۹ سال و وابسته به پدر و مادر تا بالای ۶۵ سال است.» کرتول در ادامه بیان می‌کند که این هدف، اشتغال تمام وقت ساکنین کنونی از جمله بومیان انتاریوی شمالی را نیز شامل می‌شود. برنامه ریزان باید حتما کاری کنند که هر منطقه یک میزان مهاجر تازه وارد جذب کند. در نتیجه، پنج منطقه‌ی بزرگ انتاریو که عبارتند از نورث‌بی، استادبری، تیمینز، ثاندربی و سالت سنت مری تنها مناطقی نیستند که از این طرح بهره‌مند می‌شوند.
سایر ملاحظاتی که باید در نظر گرفته شود مدت زمان پروژه و نیاز آن به نظارت است. طبق سخنان کرتول، دوره‌ی سه تا پنج ساله، امکان جمع آوری داده‌های صحیح را فراهم می‌کند و اداره‌ی مهاجرت، شهروندی و پناهندگیIRCC) ) باید انتشار اطلاعات به روزتر و بهتر را در اولویت خود قرار دهد. گفتنی است که مطالب بیان شده توسط آقای کرتول پس از نشست‌هایی است که در ماه آگوست برگزار شده. و طی آن‌ها رهبران کسب و کار و جوامع انتاریوی شمالی و وزیر مهاجرت، شهروندی و پناهندگی کانادا یعنی احمد حسین گرد هم آمدند.
Northern Policy Institute)) و دیگران امیدوارند که حسین و IRCC یک برنامه‌ی طرح _مانند طرح مهاجرت آتلانتیک که سال پیش برای پر کردن خلا کارهای ماهر و نیمه ماهر در استان‌های نوا اسکوشیا، نیوبرانزویک، پرینس ادوارد آیلند و نیوفانلند و لابرادور معرفی شد_ را برای مناطق دور و روستایی انتاریوی شمالی تهیه کنند. در عین حال، احمد حسین وزیر مهاجرت کانادا بیان کرده که این وزارت به بررسی احتمالات و امکانات می‌پردازد اما باید از نیازهای خاص منطقه انتاریوی شمالی درک بهتری در دست داشت. او ذکر کرد: «همانطور که در کانادای آتنلانتیک انجام دادیم، الان هم نیاز به برنامه‌ای داریم که متناسب با نیازهای خاص این منطقه باشد. و همچنین برنامه‌ای باشد که واقعا توسط انتاریوی شمالی طراحی شده باشند نه دولت اتاوا.»
