پیتزا های این مهاجران منیتوبا و گرسنگی بی خانمانان
مهاجرت به کانادا برای این کشور مزایای زیادی به همراه دارد! مثلا به این زوج هندی مهاجر که پیتزا فروشی خود را در وینیپگ افتتاح کرده‌اند نگاه کنید. این پیتزافروشی با بقیه‌ی پیتزا فروشی‌ها یک فرق اساسی دارد و آن هم کارت‌هایی است که به تابلو چسبانده شده و هر کدام از آن‌ها نمادی از یک وعده‌ی غذایی برای گرسنگان و بی خانمانان است.
این زوج که Vikas Sanger و Shivani Sanger نام دارند از دهلی نو به کانادا مهاجرت کرده‌اند. شیوانی در زمینه‌ی بهداشت دهان و دندان فعالیت می‌کند و ویکاس هم صاحب این پیتزافروشی جالب است؛ او در سال ۲۰۱۰ با ویزای تحصیلی به وینیپگ آمد و در دانشگاه منیتوبا شروع به تحصیل در رشته کسب و کار کرد. در سال ۲۰۱۵ توانست پس از آنکه از طریق مسیر مهاجرتی کارگر ماهر منیتوبا برایش دعوتنامه صادر شد اقامت دائم خود را اخذ کند.
او در سال ۲۰۱۶ یک پمپ بزنین خرید و سپس آن را به یک خشک شویی عمومی یا laundromat توسعه داد و در نهایت توانست رستوران خود را تحت عنوان SFC Pizzeria افتتاح کند. ویکاس در این رستوران یک ایده‌ی جالب را به مشتریان خود معرفی می‌کند: ۱ دلار کمک کنید تا یک تکه پیتزا یا سمبوسه برای گرسنگان و بی خانمانان فراهم شود. هر کسی که این ۱ دلار را کمک کند روی یک کارت کلمات محبت آمیز می‌نویسد و آن را به تابلو می‌چسباند تا نمادی از خیرخواهی و نوع دوستی باشد و گرسنگان بتوانند با ارائه‌ی آن به جای پول غذا دریافت کنند.
ویکاس می‌گوید تنها دو روز بعد از افتتاح این پیتزافروشی این ایده در ذهنش جرقه زد: آن روز گرسنه‌ای داخل رستوران شده بود که یک تکه پیتزا می خواست اما ۱ دلار مورد نیاز برای این یک تکه پیتزا را نداشت. آن روز ویکاس غذایی رایگان به آن گرسنه داد. حالا اما، افرادی که پول ندارند می‌توانند از این کارت‌ها بردارند و در ازای آن غذا دریافت کنند.
او به آن فرد گفته بود:« من تازه دو روزه این‌جا رو باز کردم. اما بهت غذا می‌دم – تو فرهنگ ما نمیشه کسی ازت آب و غذا بخواد و بهش ندی». بعد از آن اتفاق او مسئله را با همسرش در میان گذاشت و این شد که تصمیم به عملی کردن این ایده‌ی خوب گرفتند.
هر کسی وارد این رستوران شود و بخواهد غذا سفارش دهد به او پیشنهاد کمک کردن به فقرا را می‌دهند. ویکاس می‌گوید طی دو هفته‌ی اخیر تعداد کمک‌ها کاهش یافته اما هنوز هم با کمک‌های جمع آوری شده روزانه ۲۰ تا ۲۵ نفر را غذا می‌دهد.
می‌گوید:«وقتی می‌بینی طرف غذاشو می‌خوره و دعات می کنه حس خیلی خوبی به آدم میده.» او قصد دارد تا روزی که رستورانش دایر است این سیستم را اجرا کند. «می‌خوام گرسنگی رو از این شهر و کل کانادا ریشه کن کنم. هر کی داره و می‌تونه، کمک کنه. ۱ دلار راه دوری نمی‌ره».
