کودکان چند ملیتی
مسئله دانستن زبان و برقراری ارتباط در کشور جدید یکی از مهم ترین مشکلات مهاجران است. با وجود این که زبان های رسمی کشور کانادا، انگلیسی و فرانسه هستند، مردم این کشور به زبان های مختلفی صحبت می کنند. که این زبان ها شامل زبان چینی، هندی (پنجابی)، اسپانیایی، پرتغالی، اردو، لهستانی، ایتالیایی، هلندی، اکراینی، عربی، آلمانی، فیلیپینی، ویتنامی، فارسی، روسی و … می شوند.
اهمیت دانستن زبان در چیست؟
در کانادا فراگیری زبان رسمی این کشور، انگلیسی یا فرانسه بسیار مهم است زیرا انجام بسیاری از امور از جمله امور بانکی،خریدهای روزانه، یافتن شغل، مسائل پزشکی و اورژانس، تصادفات رانندگی، گرفتن گواهینامه، تحصیل در تمامی مقاطع، اجاره منزل، همه امور مربوط به اسکان و موارد بسیار دیگری به این دو زبان انجام می شوند.
اما کودکان فراتر از مسئله زبان، شیوه برقراری ارتباطشان متفاوت است و اگر نگران این موضوع هستید که فرزندان شما در جامعه کانادایی مشکل برقراری ارتباط خواهند داشت، به ادامه ی مقاله توجه کنید.
در یک مهد کودک کانادایی کودکان معمولا به ۲ تا ۵ زبان صحبت می کنند. نکته جالب در این است که حتی وقتی زبان یکدیگر را متوجه نشوند و هر یک به زبانی متفاوت سخن بگویند، بازهم قادر هستند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.
نادا خالد اهل سودان است و مدیا فلاح اهل عراق. هر یک از دو کشور مختلف به کانادا آمده اند و زبان مادری آنها نیز با یکدیگر فرق دارد. اکثر کودکانی که در رده سنی ۱۸ ماه تا ۱۲ سال هستند، پس از اینکه خانواده هایشان پناهندگان انگلیس بوده اند به اینجا آمده اند.
دوستی به زبان محدود نمی شود.
جامعه ای که کودکان با ملیت های مختلف وارد آن می شوند، فضایی کاملا رنگارنگ و چند فرهنگی دارد و محیط مهد کودک ها و مدارس طوری طراحی می شوند که تاکید بر چند فرهنگی و چند زبانه بودن افراد داشته باشند. و کودکان در این محیط ها احساس غریبه بودن ندارند و به سرعت با شرایط وقف پیدا می کنند.
در دنیای کودکان که هر لحظه تغییری در حال اتفاق است، این مسئله امری کاملا عادی است.
به گفته مسئول برنامه مراقبت از کودکان مهاجر در این مرکز کانادایی، کودکان برای برقرار کردن ارتباط با یکدیگر نیازی به زبان مشترک ندارند و تنها مشکلی که از زمان شروع این برنامه از سال ۲۰۱۶ تاکنون مشاهده کرده این است که تفاوت میان کودکان باعث شکل گیری یک الگوی ماندگار شده است.
او می گوید: «گاهی اوقات بین این دسته از کودکان دوستی های بسیار پایدار و صمیمی شکل می گیرد؛ بدین صورت که در آغاز همه به کودک تازه وارد که زبانی متفاوت، رنگ پوست متفاوت و رفتار متفاوت دارد و فقط به بقیه نگاه می کند، طور عجیبی می نگرند اما چند روز بیشتر طول نمی کشد که سایر کودکان شیفته همین تفاوت های او می شوند و می خواهند که دنیای یکدیگر را کشف کنند.»
خیلی طول نمی کشد که مکالماتی نظیر «آهان تو ۵ ساله هستی؟ من هم ۵ ساله هستم، تو بازی کردن با عروسک را دوست داری؟ من هم عروسک بازی را دوست دارم.» بین آنها شکل می گیرد و هر دو کودک به یکباره احساس می کنند که علیرغم همه تفاوت ها، شباهت های زیادی با یکدیگر دارند. به محض اینکه این دوستی شروع به شکل گیری می کند، هر دو کودک با یکدیگر تبادل فرهنگی می کنند، شعرها، آهنگ ها و بازی های کشورهای خود را با یکدیگر به اشتراک می گذارند و رفته رفته صمیمیت آنها بیشتر می شود.
نادا و مدیا
نادا ۱۱ ساله است، از سودان به کانادا آمده و به زبان عربی حرف می زند. مدیا ۷ سال دارد، اهل عراق است و به زبان کردی صحبت می کند. پس از گذشت چند روز از آشناییشان، می بینیم که آنها بر سر یک میز نشسته اند، با یکدیگر نقاشی می کشند و شعر می خوانند.
برقراری ارتباط بین کودکان ملل مختلف
این دو کودک با ایما و اشاره و استفاده از فلش کارت با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند و وقتی مترجم از آنها می پرسد که چه بازی را دوست دارند که انجام دهند؟ در جواب می خندند و می گویند هر نوع بازی خوب است.
دو کودک دیگر که یکی اهل سوریه و دیگری اهل کنیا بود نیز یکدیگر ارتباط برقرار کردند و پس از مدتی و با کمک مترجم با یکدیگر صمیمی شدند. پس از گذشت یک هفته کودک سوری از مربی خود خواست تا با دوست جدیدش به گوشه ای برود تا بتواند حجابش را بردارد و موهایش را به دوستش نشان بدهد زیرا این مسئله خیلی برایش مهم است و می خواهد با دوستش به اشتراک بگذارد.
مسئول برنامه مراقبت از کودکان مهاجر این مرکز کانادایی در انتهای این مصاحبه به نکته ی بسیار با ارزشی اشاره می کند و آن این است که : مهم نیست که اهل کدام کشور هستیم و از کجا به کانادا آمده ایم، بلکه مهم این است که همه ما انسان هستیم.
