شرایط مهاجرت پرستار خانگی به کانادا
پرستار خانگی شخصی است که مراقبتی تمام وقت، مداوم و بدون نظارت را برای کودکان، سالمندان یا افراد دارای معلولیت در یک خانه‌ی شخصی ارائه می‌دهد.کانادا با کمبود پرستار خانگی مواجه است و از پرستاران خانگی استقبال می‌کند. در نتیجه می‌توان یکی از روش‌های مهاجرت به کانادا را پرستارخانگی قرار داد. شما پس از دو سال پرستاری در کانادا می‌توانید تحت برنامه‌ی پرستار خانگی دولت کانادا، اقامت دائم این کشور را کسب کنید.
کانادا از پایلوت‌های مهاجرتی جدید ویژه‌ی پرستاران خانگی رونمایی کرده است و اکنون از درخواست متقاضیان استقبال می‌کند. این دو پایلوت مهاجرتی به ترتیب Home Child Care Provider Pilot و Home Support Worker Pilot نام دارند که جایگزین پایلوت‌های Caring for Children و Caring for People with High Medical Needs شده‌اند و مسیر اقامت دائم را برای پرستاران واجد شرایطی که در کانادا دو سال سابقه کار کسب کنند فراهم می‌کنند.
لازم به ذکر است که به درخواست‌های متقاضیانی که تا قبل از 18 ژوئن درخواست خود را از طریق دو پایلوت قدیمی ارسال کرده‌اند رسیدگی خواهد شد اما به هیچ درخواستی که پس از 18 ژوئن از طریق دو این پایلوت قدیمی ارسال شده باشد رسیدگی نخواهد شد. همچنین بد نیست بدانید این دو پایلوت مهاجرتی جدید تنها برای پرستاران و مددکارانی که در کانادا پیشنهاد کار دارند و نیز واجد شرایط زیر هستند مناسب است:
- کسب نمره‌ی حداقل 5 در آزمون CLB (انگلیسی یا فرانسه)
- یک سال تحصیل دانشگاهی در کانادا یا معادل خارجی آن
- مجاز به ورود به کانادا بودن (نداشتن سو پیشینه و مواردی از این دست)
پرستارانی که هم اکنون در کانادا با ویزای کاری مشغول به کار هستند و نیز واجد شرایط فوق هستند می‌توانند از طریق پایلوت‌های جدید تقاضای اقامت دائم ارائه نمایند. پرستارانی که در شغلی با کد 4411 در دسته بندی ملی مشاغل سابقه‌ی کار دارند (که شامل دایه‌ها نمی‌شود) واجد شرایط اقامت دائم از طریق پایلوت Home Child Care Provider هستند.
پرستارانی که در شغل دارای کد 4412 سابقه کار دارند (به غیر از خانه‌دارها) نیز می‌توانند از طریق پایلوت Home Support Worker درخواست اقامت دائم ارائه کنند. اداره مهاجرت، شهروندی و پناهندگی کانادا اعلام کرده است که در این دو پایلوت جدید، زمان استاندارد رسیدگی به درخواست‌های ویزای کاری 12 ماه و زمان رسیدگی به درخواست اقامت دائم افرادی که دارای شرط سابقه‌ی کار هستند شش ماه است.
به روزرسانی پایلوت‌های جدید
در پایلوت‌های Caring for Children و Caring for People with High Medical Needs به روزرسانی‌های اساسی صورت گرفته است:
ویزاهای کاری مختص مشاغل به جای ویزاهای کاری مختص کارفرما. این تغییر به پرستاران امکان تعویض کارفرما را می‌دهد.
خانواده‌ی درجه یک پرستاران نیز واجد شرایط دریافت ویزای کاری باز یا ویزای تحصیلی می‌شوند.
کارفرمایان قبل از استخدام پرستاران خارجی دیگر نیازی به انجام Labour Market Impact Assessment (ارزیابی تاثیر بازار کار) ندارند.
ادارهی مهاجرت، شهروندی و پناهندگی کانادا گفته است که این پایلوت‌های جدید باعث می‌شود که پرستاران و اعضای خانواده‌ی آن‌ها به محض کسب دو سال سابقه‌ی کار در کانادا از اقامت موقت به اقامت دائم تغییر وضعیت دهند. سابقه‌ی کار باید ظرف 36 ماه قبل از ارائه‌ی درخواست اقامت دائم کسب شده باشد.
در همین رابطه‌ی وزیر مهاجرت کانادا گفته است که:«کانادا به پرستاران کشور خود اهمیت می‌دهد. ما متعهد شده‌ایم که زندگی پرستاران و خانواده‌هایشان را که از سراسر جهان برای خدمت به عزیزان ما می‌آیند بهبود بخشیم و با رونمایی از این دو پایلوت جدید دقیقا داریم همین کار را انجام می‌دهیم.»
گفتنی است این دو پایلوت جدید سالانه حداکثر 2750 تقاضا دریافت می‌کند که همراه با درخواست اعضای خانواده‌ها این رقم مجموعا به 5 هزار و 500 می‌رسد.
تمدید مسیر موقت برای پرستاران
ادارهی مهاجرت، شهروندی و پناهندگی کانادا اعلام کرده است که از 8 جولای، مسیر موقت پرستاران را برای مدت سه ماه باز می‌کند تا درخواست‌های جدید دریافت شود. این مسیر مناسب افرادی است که از 30 نوامبر 2014 در کانادا در مشاغلی نظی پرستار کودک در منزل، پرستار خانگی و یا ترکیبی از این دو از طریق برنامه‌ی مهاجرتی Temporary Foreign Worker کارگر خارجی موقت سابقه‌ی کار کسب کرده‌اند.
سابقه‌ی کار باید با توصیف اولیه و شرح وظایف اصلی مندرج در مشاغل کد 4411 و 4412 دسته بندی ملی مشاغل مطابقت داشته باشد.
مسیر موقت پرستاران و مددکاران در برابر افرادی که قصد دارند خارج از کبک زندگی کنند و واجد شرایط زیر هستند مجددا باز خواهد شد:
اجازه‌ی کار در کانادا با ویزای کاری غیر از ویزای کاری Live-in Caregiver Program (در زمان ارائه‌ی درخواست) داشته باشند؛ یا تقاضا برای تمدید ویزای کاری غیر از ویزای کار Live-in Caregiver Program داده باشند؛ یا تقاضا برای بازیافت وضعیت داده باشند و واجد آن هم باشند و جدیدترین ویزای کاری‌شان هم غیر از Live-in Caregiver Program باشد.
مهارت‌های زبانی‌شان در زبان‌های انگلیسی یا فرانسه معادل نمره‌ی 5 در آزمون CLB باشد؛
مهارت و تجربه‌ی مورد نیاز
متقاضیان برنامه‌ی پرستاران خانگی که تمایل به کار به عنوان یک پرستار خانگی را دارند باید حداقل‌های مهارتی و فنی زیر را داشته باشند:
متقاضیان باید دوره‌ای حرفه‌ای را در مراکز مهارتی تایید شده توسط مراجع آموزشی محلی گذرانده باشند. این دوره‌ی خود نیز باید با موقعیت شغلی مورد نیاز مرتبط بوده و موارد مورد نیاز برای پرستاران خانگی کانادا را در برگیرد.
متقاضیان باید تجربه‌ای حداقل 6 ماهه در یک محیط سازمانی داشته باشند. از جمله‌ی این محیط‌ها می‌توان به مهد کودک، بیمارستان، خانه‌ی سالمندان و… اشاره کرد.
متقاضیان باید حداقل 6 ماه به صورت تمام وقت (به طور متوسط 25 تا 30 ساعت در هفته) در یک هنرستان در زمینه‌های آموزش پیش دبستانی، مراقبت از سالمندان و پرستاری کودکان یا سالمندان مهارت کسب نموده باشند.
پرستارخانگی در کانادا چه مسئولیت‌هایی دارد؟
مسئولیت‌های پرستار خانگی می‌توانند شامل موارد زیر بشود:
- آشپزی و انجام کارهای سبک خانه‌داری
- شستن لباس‌ها و تعویض پوشش‌های تخت
- خرید کردن و انجام کارهای روزمره
- همیاری به افراد و کمک به آن‌ها در انجام تمرینات محدوده‌ی حرکتی
- کمک به افراد در حمام کردن، تعویض لباس و موارد آراستگی ظاهری
- رساندن افراد به ملاقات‌های پزشک، سوپر مارکت‌ها، دارو خانه‌ها و بازگرداندن آن‌ها
- همیاری در راه رفتن و جا به جا شدن از تخت تا ویلچر
- گزارش وضعیت فرد به خانواده
- یادآوری وعده‌های مصرف دارو
در صورتی که فرد مایل به داشتن تجربه‌ی کاری در کانادا، ارتقای مهارت‌های خود را تا سطح استانداردهای کانادا و زندگی در این کشور برساند، از شرکت او در این برنامه استقبال می‌شود.
در صورتی که یک زمینه‌ی تحصیلی در پزشکی یا مراقبت از سلامت (طبق موارد ذکر شده در بالا) دارید، شما همان مراقبت‌دهنده‌ای هستید که کانادا نیاز دارد. علاوه بر این موارد، پس از تکمیل دو سال سابقه‌ی کاری در کانادا امکان تقاضا جهت دریافت اقامت دائم نیز وجود دارد. از طریق این برنامه فرد حداقل برای یک سال به عنوان فردی از خانواده‌ی کانادایی پذیرفته شده و حقوق یک مراقبت دهنده را دریافت خواهد کرد.
خانواده‌ی میزبان که کارفرمای فرد به شمار می‌روند، هزینه‌ای را معادل و نه کمتر از حداقل دستمزد تعیین شده در آن ایالت به فرد مراقبت دهنده پرداخت می‌کنند.
